جبر جغرافیا کار را برای هنرمند ایرانی سخت می‌کند

به گزارش ایسنا، اخیرا در گزارشی که از موسسات بین المللی هنری چون آرت پرایس و فیاک از ارزیابی  هنرمندان جهان صورت گرفته، این هنرمند ایرانی جزو ۵۰۰ هنرمند برتر جهان معرفی شده است. وی آثار خود را با تاثیر پذیری از تاریخ و ادبیات ایران خلق کرده است و دو اثر وی به قیمت مجموعا ۷۸۵ هزار دلار در حراج تهران به فروش رفته است.

وی از برخی محدودیت‌هایی که جغرافیا برای دیده شدن هنرمندان ایرانی وجود دارد می گوید و از اولین وظایف هنرمند اصیل خلق آثار با تمام وجود می داند نه صرفا برای پول یا شهرت.  گفت وگوی ایسنا با این هنرمند نقاش را در ادامه می خوانید.

از خودتان و پیشینه تان در هنر نقاشی بگویید؟

شهریار احمدی متولد ۱۳۵۸ در کرمانشاه هستم و تا سال اول هنرستان در شهر کامیاران بین کرمانشاه و سنندج بودم که فضای هنری خوبی داشت و در کنار طراحان و نقاشان آموزش دیدم. البته استعداد این هنر را به صورت ذاتی داشتم و دو تن ازعموهایم نقاش و خطاط بودند. سپس به هنرستان  رفته و در رشته نقاشی در کرمانشاه مشغول به تحصیل شدم. لیسانس و فوق لیسانسم را هم در دانشگاه هنر کرج گذراندم.

آغاز فعالیت جدی تان را از کجا می دانید؟

کار جدی ام را از سال چهارم هنرستان آغاز کردم که توانستم آنچه را می‌خواهم روی بوم بیاورم و زمینه‌های کارم را مدیون معلمم بیژن اخگر هستم. در دانشگاه به دلیل اینکه مبانی را می‌دانستم خیلی زود پیشرفت کردم و به مدد اساتید خوبی که داشتم فعالیتم منسجم شد. اما در دانشگاه بیشترین تاثیر را یکی از اساتیدم مرحوم فریدون مام بیگی گرفتم که پیشنهاد نقاشی اکرولیک در ابعاد بزرگ را داد. در کل می توانم بگویم به دلیل برخورداری از اساتید خوب، اکثر هم گروهی‌های من جزو نقاش‌های خوب  و برجسته هستند.  افرادی از جمله رکن الدین حائری، آزاده رزاق دوست، بهرنگ صمد زادگان، علیرضا صحاف زاده، مهدی حسینی و … که همه جزو نقاشان برجسته هستند. دوره فوق لیسانس را هم در همین دانشگاه گذراندم و در خلال آن شاگرد خصوصی داشتم. زمانی که مرکز کوتاه مدت جهاد دانشگاهی راه اندازی شد، مشغول به تدریس شدم. بعد از افتتاح مرکز علمی و کاربردی جهاد دانشگاهی در این دانشگاه مشغول به تدریس شدم و به عنوان مدیر گروه نقاشی به فعالیت ادامه دادم.

از مجموعه کارهایتان بگویید

در ایام دانشجویی اولین نمایشگاه انفرادی‌ام را در گالری برگ تهران که آن زمان جزو معتبرترین گالری‌ها بود، برگزار کردم و کارهای مجموعه سماع که جزو اولین مجموعه‌های جدی کارم بود را به نمایش گذاشتم. بعد از آن مجموعه شیر و مولا را کار کردم و بعد از آن با تاثیر از مولوی و رقص سماع کارهایم را ادامه دادم. اکنون جدید ترین مجموعه‌هایم شامل هزار و یک شب، خاطرات قرن اول هجری و مجموعه کارهای پراکنده است که هرکدام نامی دارند.

آثارتان را تحت تاثیر چه تفکری خلق می کنید؟

بیشترین تاثیر پذیری من در آثارم از تاریخ و ادبیات است و مطالعاتم بیشتر در این زمینه است. این تاثیر پذیری حتی می‌تواند یک کلمه باشد زیرا کلمات با خودشان تصاویر و معانی را حمل می‌کنند و با گذشت زمان تاریخ می پذیرند.

در مورد انتخاب شدن شما جزو ۵۰۰ هنرمند برتر دنیا بگویید؟

بر اساس گزارش «آرت‌پرایس» -مهم‌ترین مرجع مارکت هنر جهان- در کنار «فیاک» – موسسه نمایشگاه‌های بین‌المللی پاریس- این انتخاب انجام شده است. با توجه به آثاری که در مراکز رسمی مختلف ارائه و ثبت شده است و با توجه به کیفیت و همچنین قیمت فروش، آثار در این رویداد محاسبه می‌شوند. معتبرترین حراج ایران حراج تهران است که از سال‌های ۹۱ یا ۹۲ شروع شد و من در همه دوره‌ها شرکت کردم که آثار هنری کارهایی خاص از هنرمندان انتخاب و به نمایش گذاشته می‌شود و در سایت هم به حراج گذاشته می‌شود. در این حراج دو اثرم به  قیمت های  ۳۹۶ هزار دلار و ۳۸۹ هزار دلار به فروش رفت.

به نظر شما برای حفظ هنر فاخر در ایران و جلوگیری از ابتذال کشیده شدن هنر باید چه کرد؟

همانگونه سنت را نمی‌توان حفظ کرد هنر را نیز نمی‌توان حفظ کرد. همیشه در دوران اوج و طلایی تمدن هنرمند معمولی و هنرمند فاخر داریم. ما فقط می‌توانیم وظایفمان را با بالاترین کیفیت انجام دهیم. اگر هرکدام به نوبه خود قدم بعدی را درست برداریم خود به خود همه چیز درست می‌شود. اکنون خیلی از دانشجویان می‌خواهند چند تکنیک یاد بگیرند و به سرعت وارد بازار درآمدزایی شوند اما کار هنری مخصوصا نقاشی اینگونه است که  هرچه بیشتر به پول فکر کنی پول در نمی‌آوری و لازمه آن این است که به پول و شهرت فکر نکنی و از وظایف اولیه هنرمند این است که با دل و جان کار کند. در جهان کنونی برای همه افراد جایی هست و باید کار درست را با تمام وجود انجام داد ولی اگر تمام مظلومین هنر دنیا هم به جایگاه خود برسند، همواره هستند کسانی که بگویند برخی دیگر کارشان به مراتب بهتر است ولی ارج و قرب ندارند.

نقاش ایرانی با چه محدودیت‌هایی مواجه است؟

وظیفه نقاش در ایران  فقط نقاشی کردن نیست. بلکه وظیفه عرضه کار را نیز خودشان باید بر دوش بکشند در حالی که در اروپا و آمریکا به این صورت نیست و هنرمندی که کارش به کیفیت  قابل عرضه برسد در این کشورها دغدغه عرضه ندارد. جغرافیای ما کار را برای هنرمندان سخت‌تر کرده است یک ایرانی شاید باید ۲۰ برابر یک آمریکایی برای رسیدن به آن جایگاه تلاش کند و باید حتی برای دیده شدن کارهایش به شخصه تلاش کند.

کیفیت کارهای نقاشی کنونی را چطور می بینید؟

شاهد پیشرفت خوبی در هنر ایران هستم. زیرا بسیاری از هنرمندان جوان ما از تفکر رمانتیک که گفته  می‌شود هنرمند خودش کشف می‌شود خارج شده‌اند و به روز کار می‌کنند . بسیاری از هنرمندان ایرانی را می‌شناسم که هنرمندان خارج از کشور از آنها تاثیر می‌پذیرند ولی به واسطه جغرافیای زندگی شاید حرفمان کمتر از هنرمندان کشورهای پیشرفته شنیده می‌شود از طرفی در سیاست کشور نیز هنر اولویت و جایگاه چندانی ندارد.

مهمترین ویژگی‌های یک نقاش از نظر شما چیست؟

ویژگی‌های یک نقاش از نظر من قبل از هر چیز آشنایی کامل با تکنیک و متریال کار است. حتی هنرمندی که می‌خواهد بی تکنیک کار کند باید رگه‌های از تنیک داشته باشد و با آگاهی کامل انجام شود. از طرفی هنرمند باید نسبت به تاریخ هنر و زمانه خود آگاهی داشته باشد تا کاری تقلیدی ایجاد نکند و معنا داشته باشد.

انتهای پیام